هر ساله مراسم انتخاب زیباترین زندانی در زندان زنان Good Shepard واقع در بوگوتا (پایتخت کلمبیا) برگزار می شود و طی این مراسم زیباترین دختر زندانی در کلمبیا انتخاب می شود. امسال نیز این مراسم برگزار شد و دوشیزه Yuri Uribe به عنوان زیباترین زندانی انتخاب شد.

او به جرم حمل مواد مخدر به تحمل ۵ سال حبس محکوم شده است. زندان Good Shepard بزرگترین زندان زنان در کلمبیا می باشد.

درجدیدترین نظر سنجی که از سوی مجله ونتی فایر (vanity fair) انجام شد، او توانست در این نظرسنجی 58٪ را کسب کند و با اختلاف بسیار زیادی از دیگران در رتبه اول قرار بگیرد...

درجدیدترین نظر سنجی که از سوی مجله ونتی فایر (vanity fair) انجام شد، آنجلینا جولی به عنوان زیباترین زن جهان انتخاب شد. او توانست در این نظرسنجی 58٪ آراء را کسب کند و با اختلاف بسیار زیادی از دیگران در رتبه اول قرار بگیرد.     دراین نظر سنجی ژیزل بوندچن که یک مدل برزیلی می‌باشد با 9٪ رتبه دوم را کسب کرد.      هالی بری با 4٪ توانست رتبه  سوم را کسب کند.   اسکارلت یوهانسون، جنیفر کونلی، پنلوپه کروز و بار رافائلی که نامزد لئونارد دی کاپریو می‌باشد هرکدام با 3٪ آرا در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند. این بار اولی نبود که آنجلینا توانسته بود این مقام را کسب کند. او همچنین چندی پیش به عنوان یکی از گرانترین بازیگران زن انتخاب شد.

دنیا

دلم تنگ است از این دنیا چرایش رانمی دانم

من این شعر غم افزا را شبی صدبار می خوانم

چه می خواهم از این دنیا ،از این دنیای افسونگر

قسم برپاکی اشکم جوابم رانمی دانم

شروع کودکی هایم، سرآغاز غمی جانکاه

از آن غم تا به فرداها پراز تشویش ،گریانم

بهار زندگی رامن هزاران بار بوییدم

کنون باغصه می گویم خداوندا پشیمانم

به سوی در گه هستی٬ هزاران بار ٬رو کردم

الهی تابه کی غمگین دراین غم خانه می مانم

خدایا باتو می گویم حدیث کهنه غم را

بگو بامن که سالی چند دراین غم خانه مهمانم

دلم تنگ است از دنیا چرایش رانمی دانم

ولی یک روز این غم را زخود آهسته می رانم

در برابر این كیبورد وتمام حروفهای اون خیره شدم

دوست دارم چیزی بنویسم ساده وبی الایش

بدون حتی یك ذره غرور

دوست دارم كمی واسه دلم شاد بنویسم

اما هرچه توی كلمات گشتم همه نت های دلم غمگین

بودند

اخه توی سرزمین قلبم غم بزرگی پنهان است

جای میخواستم بروم كه كسی نباشه

 واز عمق وجودم خدارافریاد بزنم

جای كه خدا نگاهش مستقیم فقط به من باشه

واز خدا ارزوی مرگ بكنم

شاید هزاران بار به خاطر ارزوی مرگ سیلی خورده باشم

وقتی كسی نیست كه روی زخمت مرهم بگذاره

وقتی توی غربت باشی واز تنهایی

دوست داری سرت روی شونه كسی بگذاری

ولی هیچكی نیست كه ارامت كنه

خودتان بگوید نباید بمیرم؟

نه مرگ حق منه

زدم به جاده

خاطرات چوب های خیسی هستند که با آتش زندگی نه می سوزند و نه خاکستر می شوند !
 

تو و بهار برایم دو فصل مشترکید ، ز ره رسیدنتان رفتن زمستان است .
 

ترکم مکن ای عشق ، من بی همزبانم / تنها تویی ای نازنین آرام جانم / اینجا کسی در سینه اش رویا ندارد / دل را سپردن تا ابد معنا ندارد .
 

دیگر نمیدانم که را باید صدا زد / این قلب را تا کی به طوفان بلا زد / من باغبان فصلهای انتظارم / تو خوب میدانی من اینجا بی قرارم .
 

دیشب از دلتنگیت بغضی گلویم را شکست / گریه ای شد بر فراز آرزوهایم نشست / من نگاهت را کشیدم روی تاریخ غزل / تا بماند یادی از روزی که بر قلبم نشست .
 

تمام خنده هایم را نذر کرده ام تا تو همان باشی که صبح یکی از روزهای خدا ، عطر دستهایت ، دلتنگی ام را به باد می سپارد .
 

در این زندان تنهایی ، به هر سو هرکجا هستم / از این بابت دلم شاد است که گاهی میکنی یادم .
 

کاش فاصله ها اجازه می دادند وقتی قلبها به یاد هم می تپند ، در کنار هم باشند .
 

دوست مزرعه ی سرسبزی است که با امید و عشق در آن بذر می افشانی و با سپاس آن را درو میکنی .
 

مرنج از من ، که دل را نباشد طالقت رنجت / به دنیایی نمی بخشم صفای قلب یکرنگت .

همه میپرسند
چیست در زمزمه مبهم آب
چیست در همهمه دلکش برگ
چیست در بازی آن ابر سپید
روی این آبی آرام بلند
که ترا می برد اینگونه به ژرفای خیال
چیست در خلوت خاموش کبوترها
چیست در کوشش بی حاصل موج
چیست در خنده جام
که تو چندین ساعت
مات و مبهوت به آن می نگری
نه به ابر
نه به آب
نه به برگ
نه به این آبی آرام بلند
نه به این خلوت خاموش کبوترها
نه به این آتش سوزنده که لغزیده به جام
من به این جمله نمی اندیشم
من مناجات درختان را هنگام سحر
رقص عطر گل یخ را با باد
نفس پاک شقایق را در سینه کوه
صحبت چلچله ها را با صبح
نبض پاینده هستی را در گندم زار
گردش رنگ و طراوت را در گونه گل
همه را میشنوم
می بینم
من به این جمله نمی اندیشم
به تو می اندیشم
ای سراپا همه خوبی
تک و تنها به تو می اندیشم
همه وقت
همه جا
من به هر حال که باشم به تو میاندیشم
تو بدان این را تنها تو بدان
تو بیا
تو بمان با من تنها تو بمان
جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب
من فدای تو به جای همه گلها تو بخند
اینک این من که به پای تو درافتاده ام باز
ریسمانی کن از آن موی دراز
تو بگیر
تو ببند
تو بخواه
پاسخ چلچله ها را تو بگو
قصه ابر هوا را تو بخوان
تو بمان با من تنها تو بمان
در دل ساغر هستی تو بجوش
من همین یک نفس از جرعه جانم باقی است
آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش

 

 

 

شباهت عجیب مجری یکی از شبکه های اتریش به فتحعلی اویسی بازیگر سینما ایران

میترا طاهری مجری ایرانی در اروپا از پدری ایرانی ومادری فرانسوی

ارزش عشق

سالهای پیش همیشه فکرمیکردم که عشق انقدرارزش داردکه مجنون برای
رسیدن به لیلی سربه بیابان بگذارد ویا فرهادبرای شیرین خود سرازکوه
بیستون در بیاوردوخود عشق چیست که یکی ازمقدس ترین کلمات در
ادبیات ما است وتوجه شاعران ونویسندگان رافقط به خود مشغول کرده
جوابم را نیافتم مگر ان روزی که برق چشمهایت راحس کردم
یکباره دیوانگی مجنون را احساس کردم تا زیبایی سیرت وصورتت را دیدم
دلیل کارهای فرهاد رادریافتم
حال دیگر میدانم عشق یک کلمه نیست یک دنیاست

همیشه حرفهایی هست که ناگفته میمونه همیشه غم های توی دله که دیده نمیشه نگاههایی هست که داغونت میکنه ولی
نمی دونی باهاشون چکارکنی همیشه حسهای هست که نمی تونی بروزشون بدی همیشه سوالهایی برات پیش میاد که
نمیتونی جوابی براشون پیداکنی چندروزی است که تورادیدم نازنگاهت بردلم نشست ومرادیوانه کرد گاهی خوشحال گاهی
ناراحت نفهمیدم حالم چگونه است دوای من توبودی توبودی که مراتسکین میدادی دلم رابه سویت پرمی دادی وروحم راجلا پس مرا دریاب مرا که عاشقانه تورا میپرستم عشق پاک من! من نه تنها به تو نیاز دارم نه تنها به عشق ورزیدن به تو نیاز داربلکه حتی به آن نیاز دارم که برای تو بنویسم فقط برای تومی‌دانی عشق من؟وقتی که تو را روبروی خود می بینمو لبخند ساده ولی زیبایت روی لب‌هایت می‌نشیند برق نگاهم با نگاه نافذت که تا اعماق جانم فرو می‌رود، گره می‌خوردبرق شادی در چشمان من چنان می‌درخشد که می دانم جان تو را نیز روشن می‌کندو شور عشقت که شوق می‌آفریندآن گاه دیگر می‌بینم که من بی وجود تو و عشق توهیچم. خاکسترم. خاکستری که اگر عشق نباشد، باد هستی‌اش را با خود می‌بردپس چگونه نیازمند تو و نوشتن از تو نباشم؟اگر باران عشق تو بر جان من نبارد، چگونه کویری بی حاصل نباشم؟ اگر در دریای عشق تو شناور نباشم چگونه ماهی هستی‌ام زنده بماند؟ اگر عشق تو نباشد چگونه خوشبختی را در این دنیای فانی احساس کنم؟





من نه تنها به عشق تو که حتی به نوشتن از تو نیز نیاز دارم.به گفتن از تو نیز نیازمندمباید با هزار هزار زبان و بیان بگویمکه مهر تو در جانم نشسته استو عاشقانه به تو می‌اندیشم می‌دانی عشق پاکم؟ گاهی وقتی از بیان عشق تو آن چنان که هست و باید گفته شود، ناامید می‌شوم، با خود می‌گویم آیا می‌شود خدای توانا که آفریننده مطلق است، برای بیان عشق راهی در خور و شایسته آن نیافریده باشد؟ مگر می‌شود عشق باشد، ولی بیان آن این همه دشوار باشد؟ می‌اندیشم چرا زمانی که از عشق می‌گویم واژه‌ها چون تکه یخی در تابستانی داغ در کویری سوزان آب می‌شود و گویی که کلمات خود نیز در تبی پر حرارت می‌سوزند و نمی‌توانند دل عاشق را نمایان کنند؟ چرا در جایی که بیشترین نیاز به کلمات هست، آن‌ها فرو‌می‌ریزند و هویت گم می‌کنند؟ چرا چنین است و چرا آن قدر باید واژه‌ها ضعیف باشند که برخی بگویند: « عشق را زبانی نیست.» و برخی بگویند: «سکوت بلندترین فریاد عشق است»؟




آیا واقعا عشق را الفبایی نیست؟می‌خواهم بگویم که من نمیتوانم بپذیرم که حسی به قوت عشق را خدا بدون زبان آفریده است. اگر احساسی ضعیف را زبانی باشد برای گفتن و الفبایی برای نوشتن، چگونه عشق را زبانی نیست؟ تپش‌های قلب پر از مهرم را در هر ثانیه بیانی از عشق تو ندانم در حالی که با یاد تو می‌تپد و برای عشق تو می‌زند؟ در جان و روح من هزار هزار جلوه از عشق به تو قرار دارد و من همیشه عشق را می‌بینم:



ر هر نگاه، هر سکوت، هر اشک، هر تبسم، هر امید، هر نجوا، هر تمنا، هر آرزو، هر بار که ابری می‌گرید، هر بار که خورشید طلوع می‌کند، هر بار که صبح نفس می‌کشد، هر بار که یاری را دست در دست یار می‌بینم، هر بار که در رؤیای با تو بودن غرق می‌شوم، هر بار که می‌شنوم قناری نوایی دارد، یا هر زمان که سوسنی جلوه‌ای، هر بار که شاعری غزلی خواند، یا هر بار که عکس نیلوفری را در نی زار می‌نگرم، ، هر بار که دسته‌ای بنفشه به من لبخند می‌زند، هر بار که زنبقی آهسته برایم نجوا می‌کند، هر بار که کوچ پرستوها را در آسمان می‌بینم، هر بار که می‌شنوم باران بر رخ بابونه‌ای بوسیده زد، آنگاه که می‌بینم زنبوری بر روی گلی شیره گل می‌نوشد، یا هر بار که آسمان می‌غرد و بغضش را نمایان می‌کند یا برقی از آن می‌جهد و جهان را روشن می‌سازد، هر بار که شبنمی بر رخ زیبای گل می‌نشیند، من تو را یاد می‌آورم و الفبای پر حرف عشق را. عشق را هزار حرف الفباست و من با هزار زبان، هزاران هزار داستان از عشق تو می‌آفرینم و هر کدام را چون لوحی بر دیوار دلم خواهم آویخت تا همگان بدانند که عشق را زبانی است به وسعت دریا، به پهنای آسمان، به بلندای عرش، به لطافت باران، به تشنگی کویر و به زیبایی روی تو. کلمات با آن چه از احساس میان من و تو وجود دارد بیگانه اند و من هیچ کلمه ای را برای گفتگوی با تو شایسته تر از سکوتم نمی یابم. سکوت، بلندای سخنان ناگفته است، اعتراف به عشق های نهان و نهان های عشق و سکوت راز شگفتی هایی است که هیچ گاه بر زبان نیاید. سکوت زبان مشترک است. زیبا مشترک من و تو و عشق. سکوت بیان بلند عشق است.


سخن عاشقی است که نمی تواند یا نمی خواهد دل تنگی های خود را بر زبان آورد. و من بر این باورم که تو، صدای سکوت مرا بیشتر از فریاد و هیاهوی عشق می شنوی. کمتر کسی است که حال عاشق گرفتار در چاه فراق را بداند و ضجه دل او را بشنود و مویه های او را دریابد. دل که اسیر هجران شد گویی ذغالی است برافروخته که بدون آن که دودی نماید یا صدایی از او برخیزد می سوزد و در آتش دوری از یار خاکستر می شود. چنین است حال عاشق

عمر رفته، راه بسته، غنچه اي زرد و شكسته

سایه شب، برکه شور، من و این پاهای خسته

تو و تنهایی و وحشت، من و درد و غم و محنت

یه بغل دلواپسی ها، میون دلم نشسته

قصه غم، غربت تو، ترس از این بی کسی ها

روزگار بی وفایی، یه هوا عهد شکسته

 این تموم قصه هامه، همه دار و ندارم

می دونم، تو هم می دونی، که جونم به جونت بسته

پس بیا غم و رها کن، موندنی ها رو صدا کن

بيا تا با هم بچینیم، گل سرخ دسته به دسته

نا امیدی خود مرگه، روز خوشبختی رسیده

آخر خوب و ببینیم، شب دلتنگی گذشته

تو ایران هم مگه ..... هست؟!؟

چه خوب که این کلمه غرق رو اضافه کردند

حدیث جعلی -  ای بابا مگه زمان حضرت محمد ص  برق بود؟